Meleklerle çok az ilgilendim bende oldukları sürece ama onlara ayırdığım kocaman odanın küçük beyaz köşesine hep uğradım ve gülümsedim. Derin' le gitmeyi de ihmal etmedim. Fakat, koşturmakla geçen dakikalar, saatler ve günler, geçti...Büyük bir hızla geçti. Daha önce olmadığı kadar hızlı geçti... Melekleri postalamak için kimseyle konuşamadım. Ama Amerika'da yaşayan bir arkadaşımı son gün kandırdım ve melekleri, saat farkını da gözeterek ona yolladım. Sabah 6 buçukta gönderdim melekleri, o da Amerika'da akşam 10:30 da aldı. Bir aksilik oldu önce: Ben adres yazıp yollamayı unuttum. Ben göndermiş olmadan akşam 10.30 da arkadaşım melekleri karşılama ritüelini yapmış. Sonra ben " ay dur dur ben unuttum !!! adres!!! madres!!!! yolluyorum!!!! tut, yolladım, al melekleri!!!! " derken , merasim de bozuldu gibi. Ben arkadaşıma , melekleri kabul ederse ona 3 kişiyi bulacağımıza söz verdim ama kendim için bulamadığımı onun için nasıl bulabilirdim ki!
Melekler artık benden çıkmıştı. Bir oh çekemedim doğrusu çünkü şimdi bir sorumluluğum daha vardı.Bir 3 kişi nasıl bulacaktım ki. Beş gün, dakika dakika, saat saat, gün gün hemen çabucak geçti ve ben arkadaşımın göndereceği 3 kişi aramadım bile.
Sonra garip bir şey var, melekler hiç gitmemiş, evdeymişler gibi hissediyordum hep. Arkadaşım da sanki gelmemişler gibi hissediyorum dedi.
Acaba melekler bende miydi????
Arkadaşıma 3 kişi bulamadım diye melekeleri yine bana gönderdik. Gönderdiğim kapıdan, sözümona melekleri yine karşıladım.Ama diyorum ya, melekler zaten hiç gitmemiş gibiydiler... Bir de, geçen haftadan kalan solmuş çiçek, dileklerin olduğu kağıt,çürük elma hala beyaz köşede duruyor diye ben de yenilerini koymadım.Bunu yapmaya ne isteğim ne enerjim yoktu.
Şimdi ben,
melekleri kendimde bıraktım. Kimseye göndermedim.Sadece 1 kişiye yolladım, o da ritüele uygun olmadı ve arkadaşım melekleri bana geri gönderdi. İkimiz de huzursuz olduk. Uykularımız kaçtı.Sonuçta melekler hala bende. Bir köşeleri falan da yok. Bütün ev onların artık. Birlikte sonsuza dek yaşayacağız. Umarım melekelr bana küskün değillerdir. Bir ritüel yaşıyorduysa da, ben o ritüelin kökünü kuruttum galiba.
Bu konuda ilk günler huzurum kaçmıştı ama artık hiç birşey hissetmiyorum. Dileklerim olucak mı olmayacak mı, bilmiyorum.
Sonuç: Derin'den ve işten başka bir sorumluluk alma! Ne kadar ilahi olursa olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder